وقتی از این زاویه به هستی می نگرم، میفهمم چقدر کوچک و ناچیزم...
خدایا چقدر بزرگی که حقارت مرا به رخم نمی کشی...
به خودم، برای داشتن چنین خالقی می بالم...
خدایا شکر...