گاهی اسمها بر برخی آدمها سنگینی می کند، برخی اسمها را که میشنوی و بعد صاحب اسم را میبینی، با خود میگویی الحق که برازنده اوست

مثلا: خوش سیما، تقوی، ایمانی، روحانی، دانا، خادم و...

اما برخی ها را اسمها هم نمی تواند معقول کند. حتی اگر بهترین اسم ها را هم داشته باشند بازنمی توانند برای خود اعتبار کسب کنند.

دانایی و ... به اسم و رسم نیست

کمی به کرده های خود فکر کنیم. انشالله دانایانی فرج کنند که بگوییم الحق که برازنده این مقام هستند

دنیا... به دلبستگیهاش قشنگه

.

.

.

دنیا... به دلواپسی ها قشنگه

.

.

دنیا... قشنگه به چشم براهیاش

.

دنیا... قشنگه به دلشوره هاش

...

دنیا... دوستت دارم بخاطر دلبستگی هام

دنیا... بهم مهلت بده  دلم آروم شه

دنیا

کجای این کره خاکی ایستادیم؟ چه چیزی مارو به زمین دوخته؟؟ برای چی زندگی می کنیم؟؟ ووو

هزاران سوال دیگه....

نمیدونم این همه بی عدالتی این همه بی مهری، این قدر کشت و کشتار و خون و خونریزی برای چیه؟؟؟

وقتی همه بالاخره میمیریم و فقط یک مشت خاک نصیبمون میشه، وقتی پولدار و فقیر، مرد و زن، پیرو جوان، همه، هر چیز رو که داریم، هرکس رو که داریم، تو هر مقام و منصب هستیم عاقبتمون مرگه،

چرا اینقدر نامهربونیم؟؟

اگه یک لحظه خودمون رو آخر خط ببینیم، اگه فکر کنیم که یک ساعت برای زندگی وقت داریم، خیلی زندگیمون قشنگ میشد

گذشتن از خودمون، از اموالمون و دنیا خیلی راحت میشد.

بیایید یک دقیقه قبل از اینکه تو رختخواب به خواب ناز فرو بریم، فکرکنیم که توی قبر خوابیدیم

اونوقت فردا دیگه آدم دیگه ای متولد میشدیم

دراسلام سفارشات زیادی در خصوص امر مهم ازدواج شده، ازدواجی که سنت پیامبر  شناخته شده حتی این امرو در سنین پایین توصیه کردن

امروزه روز همه میگن مگه ما به همه دستورات دینی عمل می کنیم که به این یکی عمل کنیم

اما دلیل متعددی برای به تاخیر انداختن این امر وجود داره:

1- کامل نشدن قوه تشخیص برخی دختران و پسران امروزه در مورد فلسفه وجودی ازدواج در سنین پایین

2- بالارفتن سن جوانان بدلیل ادامه تحصیل و کار- البته در همه موارد اینگونه نیست و فقط بهانه س-

3- برخی از جوانان ازدواج را دست و پا گیر می پندارند

4- با بالارفتن سن، قوه تشخیص خوب و بد، توقع بیجا، آرمانگرایی و نیز توقع بهترینها برای خود و خوبه مطلق، مانع تصمیم گیری میشود

5- بدلیل وجود ناهنجاری های بیشمار جامعه و بلای خانمان سوز اعتیاد که در بسیاری از موارد تاسالها قابل تشخیص نیست

6- بی عفتی و بی بندوباری برخی از جوانان و اینکه برخی، آن را یک امتیاز و از گزینه های همسریابی می دادنند و زیر بار نرفتن خیلی از دختران و پسران در این مسائل

7- بی اعتمادی و اشاعه فرهنگ غربی دوستی های نامشروع خارج از چارچوب خانواده

8- ترس از از دست دادن همسر و خیانت

9- وسواس فکری و دینی

10- مشکلات مادی

11- ترس از شکست و مواجه شدن با دنیای واقعی زندگی مشترک که ممکن است با آرمانهای فرد فاصله نجومی داشته باشد

12- با بالارفتن سن، خصوصا در دختران نشاط زندگی کاسته شده و تمایلی برای تشکیل خانواده نیست

13- برخی تصور می کنند که دیگر قدرت شادکردن و تکیه گاه شدن برای دیگری را ندارند

14- بعضی ها نیز چون در دوران کودکی از پدر یا برادر لطمه دیده اند؛ از جنس مذکر متنفر شده و همه را به کیش خود پندارند

اینها چند مورد از موارد بسیار زیاد ممانعت جوانان از ازدواج است که امید است با مشاوره های بموقع و نیز همکاری خانواده ها و نیز تعقل جوانان مرتفع گردد

شب جمعه س، اموات رو از یاد نبریم

میگن اموات شب جمعه روی پشت بوم خونه فرزندان و اقوم میان و منتظر خیراتن،

حتی شده با یه صلوات اونها رو یاد کنیم

.

.

.

یه روز ما روی بوم میشینیم

اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم

این نوشته رو خوندید، باید بگم فیلسوف محترم تا بحال از خودت پرسیدی یه روز ممکنه یه بچه 5 ساله تمام محاسباتت رو بهم بریزه، همشو

خب حالا بشنوید از ماجرای منو و برادرزاده 5ساله م که منو فتیله پیش کرد

یه روز برادرزاده م، 5ساله شه؛ ازم پرسید عمه: خدا کجاس؟؟

منم یه قیافه فلسفی به خودم گرفتمو گفتم: خدا توی قلب ماست

همینطور تو دلم میگفتم عجب جوابی دادم، به به

برادرزاده م درآومد گفت: پس چرا من که هفته پیش از تخت افتادمو رفتم بیمارستان از سینه م عکس گرفتم خدارو نشون نداد؟؟!!

گفتم عزیزم اون دستگاه فقط استخون هارو نشون میده اما قلب آدما از گوشته معلوم نمیشه که

میدونید چی جواب داد؟؟!!!

پس عمه موقعی که حیونارو میکشن و قلبشون رو میندازن تو سطل زباله خدارو باهاش میندازن بیرون

گفتم نه عزیزم خدا فقط تو قلب آدماس

گفت خب وقتی که آدما میمیرن، قلبشونم میمیره پس خدا میمیره؟؟

.

.

.

دیگه حرفی برای گفتن نداشتم،

آقای فیلسوف جواب بده،دیدی دیدی یه بچه 5ساله آچ مست کرد!!!

انسان به امید زنده س

امید یه قوه جاذبه س تو دنیا که از قوه جاذبه اکتشافی نیوتن هم قوی تره

اگه امید وجود نداشته باشه، هیچ قوه ای نمیتونه انسان رو نگه داره. انسان اونقد زود خسته میشه؛ اونقد زود کلافه میشه که اگه چیزی به اسم امید درش نباشه خیلی زود دنیا رو به مقصد جهنم ترک میکنه

خیلی از ما آدما خودمون رو نامید تصور میکنیم. میدونی چرا؟؟؟

چون فکر میکنیم امید باید مثله یه وسیله یا یک راه پیش روی ما باشه، نه!! اینطوریام نیست. اگه امید نداشتیم؛ هیچ شبی رو به صبح نمیرسوندیم؛ اگه امید نداشتیم، غذا نمیخوردیم و اکسیژن مصرف نمی کردیم

امید یه قوه جاذبه س که نه دیده میشه؛ نه لمس میشه، یک احساس درونیه که مارو به زمین دوخته، تا نفس بکشیم تا زنده بمونیم

.

.

.

امید مثله اکسیژنه، مثله ضربان قلب ماست که وقتی یه ذره کم میشه یا تند و کند میشه میفهمیم که إإإإ قبلا داشتیمشو خبر نداشتیم

.

.

.

منی که دارم از امید حرف میزنم نه اینکه بخام بگم چنین است و چنان، نه، تجربه و احساسم رو میگم. ساعتها فکر کردم و تا اونجا که عقلم قد داده به این نتیجه رسیدم. که آدم هرچند هم حس نامیدی کنه؛ باز امید داره،  

امید داره چون زنده س،

زنده س چون میدونه خالق داره،

و اینها فقط بخاطره اینه که به خالقش اعتماد و ایمان داره

به قلم مدیروبلاگ

هرکسی به اندازه ظرفیتش میتونه ازش بهره ببره

دیشب از خودم پرسیدم خوشبختی ماله کیه؟؟

چی میشه که یه نفر خودشو خوشبخت به حساب میره؟؟ عوامل و نشونه های خوشبختی چیه؟؟

چرا بعضی ها میخان خوشبخت بودنشون رو داد بزنن؟؟

خوشبختی دوحالت داره: یا واقعا خوشبختی، که این نیاز به گفتن و نشون دادن نداره!! یا اینکه میخای وانمود کنی که خوشبختی، که این نیاز به جار زدن داره

آره بعضیا جار میزنن خوشبختن، دیگران رو به یاد ناکامی هاشون میارن

من تعریف دقیقی از خوشبختی ندارم، اما از اون موقع که یادمه بهم میگفتن: چون بدن سالم داریم، چون یه خونواده خوب و صالح داریم؛ وووو خوشبختیم

اما من میگم؛ یه وقتایی تو بیماری و ناخوشی و گرفتاری هم باید احساس خوشبختی کنیم!!!

چرا؟؟

مگر نه اینکه میگن و شنیدیم که خدا هرکسی رو بیشتر دوست داشته باشه بیشتر از صداش خوشش بیاد حاجتشو دیرتر میده و گرفتاری دنیاییش بیشتر میشه. پس خیلی از آدمایی که خوشبختی رو تو پول و رفاه میبینن باید تجدید نظر کنن

.

.

.

هرکسی به اندازه ظرفیتش میتونه ازش بهره ببره

خوشبختی یک احساسه قشنگه، نه مکان داره نه زمان، ممکنه تو تنهای تنها باشی، فقیرفقیر باشی، ناخوش ناخوش باشی اما با این ناکامی هات کنار بیای این.... یعنی.... خوشبختی

از دوستان خوبم عذرخواهی میکنم؛ امشب و چند وقته که دلو دماغ نوشتن ندارم، برخی از دوستان که دعای خیر و آرزوی سربلندی و موفقیت براشون داشتم و دارم موجب مکدر شدن احوال بنده شدن، که ترجیح میدم چند وقتی به کرده و ناکرده های خودم و دیگران در حق خودم فکر کنم

در سکوت